IOANNIS GLICZNERI DE
SKRZETUSZ EPIGRAMMA AD
LECTOREM. Affatu Phoebum Musae ambiuere comantem
Fors per Bructenicam cum graderentur humum,
Dicentes: teneris solers aetatis ab annis
Ribinius Cyrrhae sacra fluenta colit.
Munere da digno, digno ut frueatur honore,
Eius constantem Phoebe repende fidem.
Oravere Deae: voti facit esse potentes
Phoebus, et huic Cytharam commodat ipse suam;.
Addit et Aglaias illi, Suadaeque lepores,
Et Consi et Themidis donat habere bona.
Inter Sauromatas vatem insuper esse, (Latina
Attica seu scribat siue Polona) facit.
Tu quicunque soles de carmine quaerere fructum
Nubila seu menti demere tetra tuae.
Pellere seu curas animo, lege scripta RIBINI,
Proxima Appollineis versibus ille facit.
Gęśl Dwánaſta. Mens bona REGNVM poſsidet. CO zá głupſtwo ſproſne zgołá/
Miecżem chęći krwáwić cżołá/
Drąc ſię do cnych Krolow kołá/
Nie wiećie Zamkochwytowie/
Kto Krol práwy w mądrych słowie.
Nie ztworzą ćię Pánem ſkárby/
Ni drogie ſzárłatne fárby/
Ni świetna w cżubie Koroná/
Ni w poſowach złote groná.
To Pan: w kim ſtráchu, ni zdrády
Niemáſz/ á ſerce bez wády/
Kto nie tła zgubną żądośćią
Poſpolſtwu dufa z bácżnośćią/
Ktore dobroć płáći złośćią
To Krol kto Pan w miernym chlebie/
Pompy kłádźie niżey ſiebie/
Kto nieſzcżeśćiu w cżás zábiega/
Smierći ſtrách go nie dolega.
Dość tám Páná gdźie myśl ſtała/
A ſerce trwogą nie pała/
Będźieli to w tobie Bráćie/
Ieſteś PAN choć w kmiecey ſzáćie.