IOANNIS GLICZNERI DE
SKRZETUSZ EPIGRAMMA AD
LECTOREM. Affatu Phoebum Musae ambiuere comantem
Fors per Bructenicam cum graderentur humum,
Dicentes: teneris solers aetatis ab annis
Ribinius Cyrrhae sacra fluenta colit.
Munere da digno, digno ut frueatur honore,
Eius constantem Phoebe repende fidem.
Oravere Deae: voti facit esse potentes
Phoebus, et huic Cytharam commodat ipse suam;.
Addit et Aglaias illi, Suadaeque lepores,
Et Consi et Themidis donat habere bona.
Inter Sauromatas vatem insuper esse, (Latina
Attica seu scribat siue Polona) facit.
Tu quicunque soles de carmine quaerere fructum
Nubila seu menti demere tetra tuae.
Pellere seu curas animo, lege scripta RIBINI,
Proxima Appollineis versibus ille facit.
Gęśl Siedmnaſta. Creſcito frugiferis ISTVLA diues aquis. PRomem po zbożopłáwney ſztyruiąc Wiśle/
A k dąbrowie powożne kieruiąc dyśle/
Gdy Titan śrzod niebá ſtał właśnie w tey dobie
Ptáſzym grzmotem ruſzony/ rzekłem ſam w ſobie.
O płáwiácżko Sármácka/ Polſkich rzek głowo/
(K rzecżyli k niemym rzecżam przemowić słowo)
Dawnoćby Perſá ná twarz padł Wielobogi/
Y Sárácen vzłoćił brzegow twych rogi.
Ty żytá roznoźiárne w morſki brzeg tocżyſz/
A z wſzyſtkokupnym kruſzcem ná zad k ſwym krocżyſz
Ty ſzkutę/ lichtan/ batę/ y náwy rozne/
Traffcy/ komięgi/ dźwigaſz nigdy nie prozne.
Twoi cżyn że wiec przymorſcy dłużą Pruſzánie/
W płáwne ſzpichrze wglądáiąc: drogo łáſzt Pánie/
Nadoł y wzgorę wſzelkie potrzeby woźiſz/
Wſzyſtkoś wſzyſtkim/ choć podcżás ſamśiadom groźiſz
Godna byś acżnic w czáśie tym odnowionym/
Wieńcem zewſząd okryćia wieńcem źielonym/
O pławiácżko Sármácka rzek Polſkich głowo/
Płyń ſwym Lachom bogáto y ná wiek zdrowo.